Kerkveld van Baarsdorp
In Baarsdorp ligt een groot grasveld, met daaromheen een laag muurtje. Vroeger stond daar de hervormde kerk van Baarsdorp. De meeste geschiedkundigen gaan er van uit dat de kerk ergens aan het begin van de dertiende eeuw is gebouwd, volgens sommigen zelfs als slotkapel van het kasteel Huys te Baarsdorp.
Eigenlijk weten we maar weinig van de vroege geschiedenis van de kerk. Bekend is dat Baarsdorp de 15e eeuw een aparte parochie was en dat de kerk een altaar had dat gewijd was aan Maria. In die tijd werd de kerk ook wekelijks gebruikt.
Pas vanaf de reformatie krijgen we een redelijk beeld van hoe het met de kerk is verlopen. Zo weten we dat de kerk tussen 1578 en 1744 niet in gebruik was en hierdoor in verval is geraakt. Blijkbaar vonden de ambachtsheren van Baarsdorp het belangrijk dat het dorp een kerk had, want zij lieten het gebouw in 1755 grondig restaureren. Na de restauratie was het de bedoeling dat er vier kerkdiensten per jaar werden gehouden, maar dat hield men maar een paar jaar vol.
Richting de afbraak van de kerk
Uiteindelijk werd het maar één dienst per jaar, op Tweede Pinksterdag. Dat de kerk weinig werd gebruikt is niet zo vreemd: er woonden op dat moment weinig mensen in Baarsdorp en de gelovigen woonden liever in nabij gelegen dorpen de dienst bij. Daarom stemden de ambachtsheren in 1755 er, ondanks de restauratie van de kerk, mee in dat de gemeentes van Baarsdorp en Sinoutskerke samen gingen met die van 's Heer Abtskerke.
Blijkbaar vond men dat 's-Heer Abtskerke toch iets te ver weg voor de Baarsdorpers en werd Baarsdorp in 1773 kerkelijk verenigd met 's Heer Arendskerke. Tot op heden bestaat de Protestantse gemeente 's-Heer Arendskerke en Baarsdorp en is op het moment van schrijven dus circa 250 jaar oud.
In 1880 was de Baarsdorpse kerk opnieuw in een vervallen staat geraakt. De kosten van restauratie bleken dusdanig hoog te dat besloten werd tot afbraak. Niet afgebroken werd de kerkhofmuur, ondanks dat ook deze in zeer slechte staat was. In 1967 werd het kerkveld, met de bouwvallige muur, aangekocht door stichting Het Zeeuwse Landschap. Deze stichting heeft de kerkmuur in de jaren '70 en in 2003 gerepareerd, niet gerestaureerd. Dankzij Het Zeeuwse Landschap wordt het kerkveld en de muur als archeologisch monument behouden.
In de grond schijnen de funderingen van de kerk nog aanwezig te zijn, net als enkele grafgewelfjes. De familie Harthoorn had het land zo rond de eeuwwisseling in gebruik en verbouwde er gewassen.
Bij het ploegen kwamen ze regelmatig stenen van de fundering tegen. Ook vond men er eens een gouden munt met de afbeelding van Isabella en Ferdinand van Spanje.
Wie weet wat er nog meer in de grond zit onder het kerkveld. Wellicht brengt archeologisch onderzoek in de toekomst een antwoord op die vraag.